30 Juli 2010

Ngambung Sepisan Malah Salah

"Ambung-ambungan tulih enake pol.Mulane njajal pacaran ya...Wis kaplak dengklak kaya kuwe koh.." Echi,batir raketku kit cilik nyrocos nyritakna rasane sing dijenengi ngambung.
"Asem..gawe iri tok kowe lah." nyong mung prangas-prenges ngrungokna kandane batirku pas lagi nang kisik nglakokna kaya kuwean. Ora keri mestine karo mbayangna kaya ngapa jan-jane diambung kuwe.

Nek dipikir pancen mandan ora lumrah. Ndeleng umurku sing wis 21 taun ora kena disebut enom maning.Tapi sing jenenge pacaran ora tau sepisan-pisana. Ajamaning kon ambung-ambungan, rangkulan tok be babar geblas.

"Kowe ayu koh,masa ora nduwe pacar?" kue kalimat nang layar henponku sing dikirim sekang nickname 'charley_eiz', wong lanang sing tembe tek kenal liwat Mig33,dolanan ceting nganggo henpon. Dewek tembe ijol-ijolan poto.Wong kue esih ra ngandel nek nyong ora nduwe gandengan.
"Sampean ya ngganteng koh" tek alem seanane. Pancen disawang nang poto wong kue keton duwur, resik,tur rapih,ora ngecewakna banget pokoken.

Mlirik jam sing nempel nang tembok kamar. Nunjukna jam siji esuk.Tapi ora tek gubris.Mung sepisan pindo angob nggo ngelong rasa ngantuk sing mulai kepethuk.Nyong esih bae asik mencet-mencet tombol hurup nang hapeku.

Jenengan asline Ryan,umure 23 taun.Kebeneran pisan umaeh ra adoh karo nggonku,esih se-Kecamatan, mung beda desa.Mbahas apa baen masalah sing kira-kira maen,nandakna wateke kepriwe. Mandan dewasa, ra patia ndesa, nyenengi, tapi sayang sering ngarah menange dewek tur lengus.Basa mentherenge ya tempramental mbokan.

Tilpunan,smsan, cetingan presasat ora tau lat saben ndinane.Sampe sewijine dina,Ryan njaluk ketemuan.
"Engko nyong arep dolan nggonamu, kowe nangumah mbok?" tek waca pesene pas lagi cetingan.
"Iya,gari dolan bae, nyong ra ngendi-ngendi koh." balesanku tek gawe biasa senajan asline mandan kaget.
"Ya wis,enteni baen,arep adus disit."
"Gari,sing resik ya."

Tek sambi nglamun,ora sabar ngenteni kae teka. Wis suwe kenal,akhiri siki arep ketemuan uga.
"huhhh...wonge kaya ngapa ya?" nyong nggrenyem nang ati.
Ijig-ijig kanca-kanca cetingku sing liyane pada teka ngagetna lamunanku. Pancene seneng bocah papat kue pada dolan meng umahku,tapine donganen ya aja siki, pas bareng kambi Ryan?

Nyong nemuni batir-batir kue, tek kon njagong, terus nyandingi nyamikan seanane. Tapi bar kuwe mlebu maning sedela rep tilpun Ryan, mastikena njajal sida teka apa ora.
"hai..sampean sida ngeneh mbok?" langsung baen ra ngganggo basa-basian disit.
"Iya sida seh,kiye be arep mangkat. Nangapa sih?" suarane ketone mandan semangat.
"Ora nang. Ndang ngeneh cepetan engko san nggawe ketemu mbi Awan, Sigit,May,karo Boim. Sampean wis kenal mbok nang ceting?" nyong ngaweh ngerti mbok palangapa seneng rame akeh batire.
"Hah?!! Kenangapa ana bocah-bocah kae?Nyong mbok wis ngomong nek arep ngonoh, nangapa kowe ngijina bocah-bocah kuwe teka?Ora nyenengi blas nek ana wong liya selaine dewek.Nek keluargamu tok sih ora papa,tapi menungsa-menungsa kue? Fhuhh..!!salah sijine ana sing seneng meng kowe mbox?" ora nyangka jawabane kaya kue.
"Tapine ora nana sing tek undang koh,wong pada teka dewek kepriwe maning?" suaraku tetep tek gawe alus.
"Ya wis lah,nyong tetep ngonoh.Tapi karepku bocah-bocah kue kudu lunga sedurunge nyong gutul,ato dewek ra sida ketemu." wonge malah ngancem.
"Ya kanca-kancaku ora mungkin diurak lah."
"Udu ngurak.Kowe gari njelasna apik-apik sing sebenere. Nek ngutek tulih pada bali dewek." nadane jelas banget agi kesuh.
"Tapi......"

Gleg!!!! Ijig-ijig sambungan tilpune pedhot. Urung rampung ulih ngomong malah pulsane entek. Sidane nyong mbalik maning meng mbale nemuni batir-batirku.
Senajan pikirane mbuh maringendi, senajan atine ora ayem,tapi tek gawe biasa.Nyong tetep gurisan mbi batir-batir sing wis kenal suwe nang ceting uga nang alam nyata.

Let pirang menit ana sms mlebu kang Ryan.
*aq wis nang sekitare nggonmu. Umhmu sing ndi?koe cpt metu nggili!* ana rasa kaget,nyatane Ryan esih gelem teka. Kanca-kancaku tek jorna.Nyong menyat nggoleti hapene biyunge.Mbasa ketemu terus mlayu meng nggili nyambi tilpun Ryan.Ora suwe wong kue teka numpak montor karo tangan kiwene njekel henpun. Asline ora kaya sing nang poto,tapi uga ora patia elek. Lah wis ora penting maning mikirna ngganteng orane.

Deweke langsung tek sengi mlebu. Tapi ndeleng nang njero esih ana batir-batirku, wonge ora gelem obah babar blas kang nduwur montore.
"Nangapa bocah-bocah kae esih nangkene?" ulih takon judes pisan.
"nyong ora bisa mrentah batir-batirku lunga,mending sampean mlebu bae yuh.Ora maen dideleng wong kandaan nang pinggir ndalan kaya kie." esih nyoba sabar.
"Nyong ora pengin kenalan karo bocah-bocah kae,nyong ora butuh kae.Nyong mung butuh koe tur pengen kenal kowe lewih erek. Nek kowe milih nyong, gagean prentah batir-batirmu kon bali siki.Tapi nek kowe milih batir-batirmu ya bene nyong sing tek lunga." Ryan ngomong karo mandeng mataku,ketone ngarep banget pilihanku tiba meng kae.

Tapi nyong malah meneng,ra teyeng njawab apa-apa. Sekang kono Ryan ngerti nek batir-batirku ora mungkin tek kon bali. Ryan langsung baen nyetater montore, lunga ngebut banter pisan ora ngomong apa-apa.

Kit ndisit pancen wis keton wong kue wateke lengus tur ndableg. Tapinen ora ngira nek sampe separah kie kedadeane. Biyung karo batir-batirku ndelengna baen kang njero.Sidane nyong mlebu terus crita sedingaeh tur nglembo ben ora pada kakehen takon.

Ngesuke,amerga ngrasa salah nyong nemuni Ryan nang kisik sesue penjaluke.
"Ngapurane ya wingi kudune nyong ora kaya kae.Tapi pancen mandan gawe ngungun. Ujarku ketemuan kesijine dewek arep nyenengi pisan malah dadine kaya kue." bar salaman deweke mbukak omongan.Wong loro esih njagong nang montore dewek-dewek.
"Ora papa. Kayane wektune bae sing urung pas.Ya wis,aja kanda kue lah."
sidane dewek kanda liyane. Let mandan suwe ijig-ijig Ryan wani-wanine ngomong sing ora tek sangka babar blas.
"Dewek kenal kan wis suwe.Senajan ora tau tek omongna sedurunge, kowe pesti wis ngerti nek nyong seneng banget meng kowe. Siki....nangkene, tulung ijinaken nyong ngambung kowe nggo ngungkapna rasa tresnaku." suarane alon tapi mantep.

Pestine ya ngageti banget. Mandan sue nyong meneng bae,ora ngomong sekecap-kecapa. Sampe ijig-ijig kepikiran nang utekku rasa penasaran gede sing kit gemiyen tek benaih. Jan-jane ambung-ambungan kue rasane kaya ngapa? Niat buthek mentu. Pas kue ora kepikiran apa sing jenenge cinta.

"Tapine nyong ora tau kaya kuwean." omonganku lirih,anu isin. Ryan ya keton mandan kaget ngerti bocah wis kaplak kaya ora tau ambung-ambungan.

"Ora papa,ngko tek blajari alon-alon." deweke ngeyakina nyong ben ora kagok.
"Tapine..." urung rampung omonganku, ijig-ijig jrijine Ryan temempel nang lambeku ben nyong ora kakehen ngomong.
"Ssssttt....uwis. Tenang baen" ulih mandeng mripatku tajem pisan.
"Nyong urung siap.."

Sidane Ryan maklumi. Deweke sabar nunggu karo kandaan maning nggo nylimur. Mandan sue pancen. Sampe deweke takon maning nggo mastikena.
"Apa kowe siki wis ngrasa tenang?Apa wis siap mulai?"
"emmmmm.... Kayane uwis luh." jawabanku nglemboni awake dewek. Soale sampe kapan bae kayane nyong ora bakal siap nglakokna kie.
Ora ragu-ragu Ryan alon-alon ngereki. Jantungku kaya anu banter pisan ulih deg-degan. Njajal mbuang rasa wedi sing tambah nemen tapine ora bisa. Sidane merem. Ijig-ijig krasa kaya ana daging empuk sing temempel nang lambeku. Daging kuwe urip, obah nuruti karepe sing nduwe. Esih kedorong rasa penasaran nyong meneng bae nyicipi rasane ambung-ambungan. Ryan ketone nikmati banget,tapine nyong ora. Mung anyeb sing tek rasa.

Apa kie nandakena nek ora nana rasa seneng meng Ryan? Atiku njerit.. Iya,kayane bener. Berarti perasaan sing wis suwe tek rasa udu cinta. Mulane kue sedela tok ulih ambung-ambungan langsung tek rampungi.

Wong loro pada meneng dewek-dewek karo pikirane dewek-dewek. Mbuh apa sing dipikirna Ryan. Tapi sing tek rasa pas kue mung siji. Jijih. Udu mung jijih meng apa sing tembe tek lakoni, tapi uga jijih meng awake dewek. Bisa-bisane lambeku diprawani nang wong sing ora tek senengi. Nang wong sing tembe ping pindo tek temoni. Huhftt...

"Bali yuh wis sore. Mau nyong lunga ora pamit karo biyunge,mbok biyungku nggoleti." sidane nglemboni ben gelem disengi bali. Hasile temenan, pada bali numpak montore dewek-dewek. Untung baen,nek kesuwen nang kono bisa-bisa wonge njaluk kaya kuwean maning.

Mbarang gutul ngumah malah kepikiran sing mau bae sampe ora enak madang. Tapi wis kadung kepriwe maning.

Seminggu bar kue nyong mutusna mangkat meng Penampungan, anu arep meranto meng Taiwan. Pas nang PT deweke ngubungi baen,ngalangi ben ra sida lunga. Tapine ora mungkin tek batalna niatku sing wis mantep.

"Kenangapa mung gara-gara duit kowe tega nyia-nyiakena cintaku?" kue sms kang Ryan.
"Ngapuntene ya..kie ora nana sangkutane mbi masalah duit. Tapine pancen ora nana rasa seneng nang atiku." nyong wis nulis balesan kue tapi ora sida tek kirim. Bene Ryan sengit ora papa daripada deweke lara ngati nek ngerti selama kie sikap manisku udu amarga seneng.
Sidane mung tulisan "MAAF" sing tek kirim.

Sepisan maning maaf Ryan,tek akoni kie salahku. Muga bae kowe ngemben-ngembene ulih wong sing tepat nggo awakmu. Tapi udu aku..

TAMAT

Kesimpulan sing bisa dipet:

=> Bagi wong wedon..
Napsu kue ora asal metu
Napsu kue ora sampe kegawa kelu
Napsu kue ora kabeh kena dituku.
Ana ati sing lewih nguasani.
Pancen akeh rasa penasaran sing ngrugeni.
Mula kue kudu pinter milah-milah.
Kadangan blajar kang pengalamane wong liya lewih apik tinimbang ngalami dewek...
Akhire...
Napsu karo wong sing wis di Ridhoi...
Bakalan lewih suci, lewih berkah, tur lewih bisa nikmati.
Ndean....xixixixi

>>Tulisan Asline

Tidak ada komentar:

Posting Komentar